نام دریای پارس در سنگ نبشه شالوف
کهن ترین نشانه از نام شاخاب پارس
دو سال پیش هنگامی که آن سنگ کنده کاری شده در خارگ پیدا شد بسیاری با «احساسات» بدون اندیشه، زمین و زمان را چنان به هم دوختند که این سنگ نام «سند تاریخی حضور ایرانیان در خلیج فارس» را به خود گرفت.
یک نگاه به این سنگ می‌توانست نشان دهد که نمی‌توان آن را در کنار سنگ‌نوشته‌های هخامنیشی گذاشت، زیرا هم نوشته‌های آن دارای ترتیب درست نیست و نمی‌توان آنها را خواند، هم در میان نوشته‌ها نشانی از تاژ شاهی نگاشته شده است، کاری که نه تنها در سنگ نوشته‌های هخامنیشیان بلکه در همه سنگ‌نوشته‌های باستانی دیگر نمی‌توان دید. ولی افسوس که همانند همیشه «احساسات» ما بر اندیشه مان پیروز بود و پیش از اینکه هیچ کاری برای بررسی و شناسایی این سنگ انجام شود، پوشش رسانه ای فراوانی در سراسر کشور داده شد، و تا به امروز هم بسیاری از مردم ما گمان می‌کنند این تکه سنگ سند حضور ما در شاخاب پارس است.
سنگ‌نوشته «شالوف»
در 130 کیلومتری کانال سوئز کنونی، پنج سنگ‌نوشته به زبان‌های «آریا» (پارسی باستانی)، «مادی»، «آشوری»، و «مصری» بوده است. خواناترین آنها سنگ‌نوشته به زبان «آریا» (پارسی باستانی) است که در سال 1866 میلادی، به دست «چارلز لسپ» پیدا شد. این سنگ‌نوشته چنین می‌گوید:
{ داریاووش شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه همه مردم، شاه این زمین بزرگ، فرزند چیشپیش، یک هخامنیشی.
خدایی بزرگ است اهورامزدا، که آسمان بیکران را آفرید، که این زمین را آفرید، که انسان را آفرید، که شادی برای انسان آفرید، که داریاووش را شاه کرد، که به داریاووش یک شاهی بخشید با اسپ‌های خوب، با مردم خوب.
من داریاووش هستم شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه همه مردم، شاه در این زمین دور و پهناور، فرزند چیشپیش، یک هخامنیشی.
داریاووش گوید: من پارسی هستم. از «پارس» آمده ام، من «مودرای» را گرفته ام. من فرمان داده ام تا کنده شود این کانال از این رود که «پیروا» نام دارد و در «مودرای» جریان دارد، تا دریایی که در پارس آغاز می‌شود. پس، هنگامی که پایان یافت کندن این کانال همانگونه که من فرمان داده ام، کشتی‌ها از این کانال از «مودرای» به «پارس» خواهند رفت، همانگونه که من خواسته ام. }
متن کامل کتیبه میخی و پارسی داریوش بزرگ در مصر
این کهن ترین نشانه از نام شاخاب پارس است؛ اگر برای نام شاخاب پارس نیاز به سندی تاریخی داشته باشیم، این سنگ‌نوشته که اکنون در موزه «لوور» فرانسه است، مهمترین و کهن‌ترین سند ما خواهد بود. وانگهی، با نگاهی ساده به تاریخ می‌توان دریافت که از زمان باستان برای چندین سده، ایرانیان (پارسی‌ها، مادها، و پارتی‌ها) بر فلات ایران و سرزمین‌های دور دست پیرامون آن، از باختر چین گرفته تا خاور اروپا، فرمانروایی کرده اند، پس نیاز به سند و مدرکی نیست، دست کم نیاز به سند و مدرک تازه ای نیست.
سبب افسوس است که می‌بینیم برخی (به ویژه خبرنگاران که در این ماجرا بیشترین گناه به گردن ایشان است) گمان می‌کنند حضور تاریخی ایرانیان در شاخاب پارس نیازمند سند است! آگاهی چنین کسانی از تاریخ ایران چه اندازه است؟ این پرسش، اهمیت فراوانی دارد، زیرا اگر ما درباره تاریخ کشورمان چیزی ندانیم، نخواهیم توانست از آن به خوبی نگاهبانی کنیم.
» بیشتر بدانید
* «مودرای» نام باستانی مصر است.
* «پیروا» نام باستانی رود نیل است.
* «ماد» نام مردمان شمال باختری ایران در زمان باستان است.
* «پارتی» نام مردمان شمال خاوری ایران در زمان باستان است.
منبع: دیدبان شاخه آب پارس