قانون حفاظت از دریا و رودخانه‌های مرزی
از آلودگی با مواد نفتی مصوب 14/11/1354
درخصوص آلودگی آب دریا و رودخانه‌های مرزی قانونی در سال 1354 به تصویب مجلس شورای ملی وقت رسید که بر اساس آن آلوده کردن رودخانه‌های مرزی و آبهای داخلی و دریای سرزمینی ایران به نفت یا هر نوع مخلوط نفتی خواه توسط کشتیها و خواه توسط سکوهای حفاری یا جزایر مصنوعی و یا توسط لوله‌ها و تاسیسات و مخازن نفتی واقع در خشکی یا دریا ممنوع شده است (ماده 2).
بر اساس ماده 3 این قانون کشتیهای نفتکش با ظرفیت ناخالص 150 تن و بیشتر و سایر کشتیهای غیر نفتکش با ظرفیت ناخالص 400تن و بیشتر که در آبها یا بنادر ایران رفت و آمد می‌نمایند مکلف به تنظیم و نگاهداری «دفتر ثبت نفت» می‌باشند و افسر یا افسران مسئول کشتی باید وقایع مندرج در ماده 4 را بلافاصله پس از وقوع به طور کامل در دفتر ثبت نفت درج نمایند.
براساس ماده 19 مسئولیت اجرای قانون بعهده وزارت راه و ترابری و وزارت دادگستری بوده و آئین‌نامه‌های مربوط به قانون را سازمان بنادر و کشتیرانی با مشارکت سازمان محیط زیست و شرکت ملی نفت ایران تهیه خواهند نمود.
مقام صلاحیتدار اجرای این قانون از طرف وزارت راه و ترابری، سازمان بنادر و کشتیرانی می‌باشد (ماده 11). براساس ماده 14 مسئولین آلودگی مکلفند کلیه هزینه‌هایی را که از طرف مقامات صلاحیتدار و یا به دستور آنان و توسط عاملین دیگر به منظور محدود کردن آثار آلودگی و رفع آن به عمل می‌آید، بپردازند