ویژگی های توپوگرافی خلیج فارس

منطقه خلیج فارس به لحاظ توپوگرافی به چند پهنه عمده قابل تقسیم است. واحدهای بسیار مرتفع،مرتفع،تپه ماهوری وکم ارتفاع وپست دراین تقسیم بندی قرارمی گیرند.پراکنش واحدهای مرتفع وبسیارمرتفع،عمدتا ً درمحدوده تقسیمات کشوری جمهوری اسلامی ایران قرارگرفته اند وسرتاسراین کشور راباروند شمال غربی – شمال شرقی ونیز،شمال غربی – جنوب وجنوب شرقی دربر گرفته است.مرتفع ترین نقاط ارتفاعی منطقه خلیج فارس که بعضا ًبیش از 5000 مترارتفاع دارند،دراین واحد توپوگرافی قرار گرفته است.واحد مرتفع واقع درجنوب ایران،به موازات خلیج فارس امتداد یافته است.

این واحد دربرخی مناطق تا مجاورت آبهای خلیج فارس نیز کشیده شده وعلاوه برساحل،ارتفاعات وبرآمدگی کف خلیج فارس رانیزموجب شده است.ازدیگرمناطق مرتفع،پهنه های کم وسعت اما پراهمیت شمال وشمال شرقی کشورعراق است.این واحد مرتفع که ادامه رشته کوههای البرز وزاگرس است،به لحاظ هیدروکلیمایی برای این کشور،مزایای متعددی به دنبال دارد.درجنوب آبهای خلیج فارس واحدهای قابل توجه مرتفع به چشم نمی خورد.تنهادرغرب وجنوب غربی عربستان سعودی باریکه های مرتفعی باروند شمال غرب-جنوب شرقی تکوین یافته است که کوههای حجازواثیر رامنطقه تشکیل می دهند.به جزسه پهنه فوق،سایرقسمتهای منطقه از دشتهای تپه ماهوری،مناطق پست وکم ارتفاع تشکیل یافته است.