تاریخ اروند رود

نویسنده : روزبه پارساپور

دانلود کامل پژوهش  

 از آن روزگار که بنیاد نخستین امپراتوری مدرن و قدرتمند جهان در ایران زمین گذاشته شد و سرزمین آشور به دست مادی های آریایی و سپس بابل به دست کوروش بزرگ گشوده شد – اروند رود یا دجله همواره موجب آبادانی سرزمین های غربی شاهنشاهی ایران بود و با سدها و بندهایی که ایرانیان بر دجله و فرات (عراق امروزی) ساختند بخش غربی ایران بزرگ را بارور و زرخیز نمودند و در کرانه های پرنعمت این رود کاخ های باشکوه تیسپون مدائن را که از باشکوه ترین پایتخت های جهان شمرده میشد را بنا نمودند و بر شرق و غرب در این مکان فرمان می راندند .

در این پایتخت کهن که امروزه به دست بیگانگان قرار گرفته و ویران و خشک شده است امپراتور قدرتمند روم را به زانو زدن در برابر کشور ایران وا داشتند و غرب در برابر شرق سر سجده فرو آورد.(سنگ نگاره موجود در بیشابور و نقش رستم). ایرانیان که از روزگار کهن برای کشاورزی و آبادانی زمین احترام ویژه ای قائل بودند و با تکنیک های سدسازی و جلوگیری از طوفان ها و سیلاب ها آشنایی کافی داشتند میان رودان را که امروزه بیابانی خشک بیش نیست را آباد و پر نعمت کردند.امروزه بسیاری از دهکده های اطراف دجله و فرات نامهای ایرانی خود را حفظ کردند.

نام کهن و پرمعنی تیگر که از روزگار نخستین امپراتوری قدرتمند و منظم جهان باقی مانده است به معنی تیز – تند – و سرکش میباشد.از این جهت این نام گذاشته شده است که در طول تاریخ بارها و بارها طوفانهای این رود موجب ویرانی و سیل های بسیاری شده است.پادشاهان ایران برای محافظت از این گزندها سدهای بسیاری را ساخته بودند که طوفان حتی این سدها را ویران می نمود.

سرچشمه هایی که این رود در کوههای غربی ایران در زاگرس دارد – به اندازه ای بلند هستند که طبعا بستر این رودهای فرعی را تند و سراشیب می سازند و آب این رودها در هنگام بارندگی بهاری زود طغیان میکند و همواره در ماههای اسفند و فرودین و اردیبهشت سیلابهای تند ازین رودهای پرشیب دامنه زاگرس به دجله میریزد و موجب این طوفانها میگردد.

در تاریخ میانرودان همواره این طغیانهای بزرگ موجب خرابی بسیار شده است.یکی از این ویرانی ها در سال 629 میلادی رخ داد که خرابی جبران ناپذیری به جای گذاشت.در این سال دجله و فرات هر دو باهم طغیان کردند و همه سدها شکسته شد – مزرعه ها ویران گشتو حدود صدهزار نفر کشته شدند. خسروپرویز شاهنشاه ساسانی برای بستن سدها هزینه بسیار کرد ولی نتیجه نگرفت بطوریکه آب به کاخهای تیسفون رسید و گوشه از آن فروریخت .پس از این کشتار بزرگ رودخانه قحطی در شهر فراوان شد و بیماری طاعون نیز گسترش یافت .

شیرویه پادشاه ساسانی نیز از همین بیماری درگذشت و به دید بسیاری از کارشناسان تاریخ همین قطحی و ویرانی بزرگ که حتی موجب ویرانی کاخ شاهنشاهی و مرگ پادشاه ساسانی شده بود راه را برای تهاجم اعراب بدوی جنوب خلیج فارس هموار کرد .

ادامه در دانلود...